Jeg kan følge deg hjem
(Zaprowadzę cię do domu) to książka o demencji. Nie ulega wątpliwości, że
publikacja ta powstała z potrzeby. Wiele dzieci ma dziadków, którzy chorują na
demencję i chorobę Alzheimera. To bardzo
trudna sytuacja dla dorosłych ludzi, współmałżonków i dorosłych dzieci. Dla dzieci jest ona jeszcze
trudniejsza. Bo jak wytłumaczyć kilkuletniemu dziecku, że ukochany dziadek
go nie rozpoznaje? Że babcia, z którą chodziło na spacery nie potrafi teraz znaleźć
drogi do domu? Jak wytłumaczyć, że dziadek jest jak małe dziecko?
W takich sytuacjach z pomocą może przyjść książka. Jeg kan følge deg hjem spełnia właśnie
taką rolę, jest książką pomocniczą i terapeutyczną.
Opowiada o dziadku, który popada w demencję i o ukochanej wnuczce, która odwiedza go w domu opieki. Mała
dziewczynka o imieniu Hannah przychodzi tam
z babcią i przynosi dziadkowi rysunek. On jednak nie rozpoznaje ani
wnuczki, ani żony. Jest pogrążony w swoim świecie.
Ørbeck-Nilssen i
Duzakin połączyli w swojej opowieści realizm z fantazją, i jest to według
mnie największą zaletą tej książki.
Gdy Hannah żegna się z dziadkiem i wychodzi z babcią,
dziadek siedzi w tej samej pozycji i w tym samym miejscu, gdzie rozpoczęła się
wizyta. Czy cokolwiek zrozumiał lub zapamiętał?
Symboliczny wymiar książko można odnieść do samej choroby, o
której w gruncie rzeczy niewiele wiemy. Co naprawdę czują i myślą osoby
cierpiące na demencję?
Książka nie daje odpowiedzi na to pytania, ale ostrożnie
uchyla drzwi do świata chorych.
Obrazki Akina Duzakina doskonale współgrają z tekstem i
tematyką. Mam wrażenie, że jest on specjalistą w książkach terapeutycznych, i takich
które podejmują trudne tematy. Świadczą o
tym również jego inne prace.
Liryzm, łagodna kreska i pastelowe, nieco zamglone kolory
znakomicie oddają nastrój książki, która jest zawieszona między smutkiem a nieśmiałą
nadzieją.
Jeg tror at Jeg kan følge deg hjem kan fungere vel
så godt som samtaleboken og den passer for både yngre og eldre barn. Constance
Ørbeck-Nilssen og Akin Duzakin har klart å lage verdifull boken om et lite omskrevet tema: barns møte med
familiemedlem som har fått demens.
Ei lita jente Hannah skal besøke
bestefaren sin. Han kan ikke bo hjemme lenger, for han glemmer hvor han bor og
må passes på hele tida. Når Hannah og bestemor kom til ham, finner de ut av han
ikke husker henne og bestemoren. Det er rart og litt skummelt. Men Hannah
prøver å få ham med og leke likevel. Det oppstår glimt av kontakt mellom de to.
Jeg kan følge deg hjem gir små leserne noen informasjoner om sykdom og
sykehjem. Boken
kunne hjelpe barn som opplever det samme som Hannah. Men boka er ikke bare en terapeutisk og informativ.
Forfatterne
kombinerer realistiske og fantastiske elementer for å beskrive
demens og Alzheimers sykdom. Det er en styrke ved boka at den
ikke gir enkle svar. I
stedet for åpner forsiktig døren til «demens
virkeligheten» og barns opplevelser.
Constance
Ørbeck-Nilssen, Akin Duzakin (ill.), Jeg kan følge deg hjem, Omnipax, Oslo 2015
Język/språk:
norweski (bokmål)/ norsk (bokmål)Grupa wiekowa/Alder: 3-6 lat/år
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz